Ignacy Krasicki
Monachomachia
Mróz rolę ścisnął, śnieg osiadł na grzędzie,
Zima posępna przyszła po jesieni;
Wrzaski po karczmach...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść fantastyczna
Starożytność
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka ludowa
Baśń
Dziennik
Epos
Legenda
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat heroikomiczny
Poradnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
Powieść poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Satyra
Traktat
Ignacy Krasicki
Pochwała wieku
„Ale przecież o świecie zła się wieść roznosi,
Powiadają, że się coś popsuło u osi...
Zygmunt Krasiński
Agaj-Han
Stanęli nad Jaikiem. Strome z piasku i żwiru ulane jego brzegi; a rzeka cała, dotąd...
Józef Ignacy Kraszewski
Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
I znowu jadą i pędzą śniegami,
A mroźny wicher wkoło nich się zwija.
Już twarz...
Ksenofont
Wyprawa Cyrusa (Anabaza)
Trzeci dzień był bardzo uciążliwy, a północny wiatr dął w twarz, ścinając zgoła wszystko i...
Jeanne-Marie Leprince
Piękna i Bestia
Do domu zostało mu ledwie trzydzieści mil; już się cieszył, że wreszcie zobaczy swoje dzieci...
Bolesław Leśmian
Wiedźma
Szedł oględnie, oddychając powietrzem, które w pobliżu warg twardniało mu i opór mroźny stawiło, ilekroć...
Leo Lipski
Dzień i noc
Mały krawiec siedzi na pryczy. Boi się zimna. Najdzielniejsi płaczą, gdy wychodzą na robotę. Łzy...
Leo Lipski
Dzień i noc
Od Wani pożyczam walonki, żeby nie marznąć w nogi. To trwa, przemarsz trzydziestu tysięcy ludzi...
Kornel Makuszyński
O dwóch takich, co ukradli księżyc
Podczas długiej zimy zjedzono wszystko, co było do zjedzenia, tak że na wiosnę przyszedł do...
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.
