Przypisy

ineiga — dab.: įžanga. [przypis edytorski]

In einem polnischen Städtchen, Da lebt ein süsses Mädchen… (niem.) — W małym polskim mieście, gdzie mieszka słodkie dziewczę…; fragment tradycyjnej piosenki In einem polnischen Städtchen. [przypis edytorski]

in einer total Kobittenlosen Gesellschaft (niem., pol.) — w totalnie bezkobitnym towarzystwie. [przypis edytorski]

ineksprymable (daw., żart.) — kalesony. [przypis edytorski]

ineksprymable — kalesony [przypis edytorski]

ineksprymable (przestarz., z fr. inexprimable: niewyrażalny) — spodnie. [przypis edytorski]

ineksprymable (z fr.; przestarz.) — spodnie. [przypis edytorski]

ineptus esse diceris (łac.) — powiedzą o tobie, że się nie nadajesz. [przypis edytorski]

inercja — bezwładność. [przypis edytorski]

inercyjny — bierny, bezwładny. [przypis edytorski]

in eroticis (łac.) — na polu erotyki. [przypis edytorski]

in excelsis (łac.) — na wysokości. [przypis edytorski]

In exitu Israel de Aegipto, domus Jacob de populo barbaro (łac.) — Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba od ludu obcego; Psalm 114 (w Wulgacie 113 A). [przypis edytorski]

inexpressible (fr.) — nienadające się do nazwania, tu: bielizna. [przypis edytorski]

in extenso (łac.) — dokładnie, w całości. [przypis edytorski]

in extenso (łac.) — w całości; dokładnie, bez opuszczeń. [przypis edytorski]

in extremis (łac.) — w ostateczności, w ostatnich chwilach życia. [przypis edytorski]

infamia (daw.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw.) — sądowe pozbawienie czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba; kara pozbawienia czci, zwykle związana z utratą praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — utrata czci, hańba, niesława. [przypis edytorski]

infamia (łac.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]

infamia (łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (z łac.) — kara utraty czci, zwykle związana też z ograniczeniem podejmowania czynności prawnych. [przypis edytorski]

infamis (daw.) — osoba skazana na utratę czci i praw; przen. niegodziwiec, wyrodek. [przypis edytorski]

infamis (łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]

infamis (łac.: niesławny) — skazany, pozbawiony czci wyrokiem sądu; tu M lm infames. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek bez czci, bez honoru. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek skazany na utratę czci i praw; przen. bezecnik, zakała. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — człowiek skazany przez sąd na infamię, tj. na karę utraty czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamis (z łac.) — osoba okryta niesławą. [przypis edytorski]

infanteria (daw.) — piechota. [przypis edytorski]

infanteryja (daw.) — piechota. [przypis edytorski]

infant Ferdynand (1784–1833) — najstarszy syn Marii Ludwiki i Karola IV. [przypis edytorski]

infant, infantka — tytuł nadawany dzieciom hiszpańskiej i portugalskiej rodziny królewskiej. [przypis edytorski]

infantka — hiszpański tytuł córki królewskiej. [przypis edytorski]

infantka (z hiszp.) — córka króla, ewentualna następczyni tronu. [przypis edytorski]

infantka (z hiszp.) — księżniczka. [przypis edytorski]

infantka (z hiszp.) — tytuł przysługujący córkom królów Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]

infantka — zwyczajowy tytuł dziewczynki z rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]

infant — następca tronu; dziecko, potomek. [przypis edytorski]

infant — następca tronu. [przypis edytorski]

infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; następca tronu. [przypis edytorski]

infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; tu: Ferdynand Habsburg (1609–1641), syn króla Hiszpanii Filipa III i Małgorzaty Austriaczki, kardynał, namiestnik Niderlandów Południowych, zwany Kardynałem Infantem. [przypis edytorski]

infant (z fr.) — dziecko; najczęściej w ten sposób określano dziecko królewskie, następcę tronu, dlatego też słowo to użyte na określenie mającego się narodzić potomka jednego z więźniów, nadaje całej wypowiedzi charakter ironiczny. [przypis edytorski]

infekcja — z łac. inficere: skazić, zarazić; obecnie infekcja oznacza zakażenie, wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich namnażanie się. [przypis edytorski]

infernalischen Schwank — höllischen Schlag. [przypis edytorski]

Infernal Méditerrané (fr.) — Piekielny Śródziemnomorski. [przypis edytorski]

infernalny (z wł.) — piekielny; pierwsza część poematu Dantego Boska komedia nosi w oryginale tytuł Inferno, czyli Piekło. [przypis edytorski]

infernem nec Deum tremens (łac.) — nielękający się piekła ani Boga. [przypis edytorski]

Inferno i Paradiso Dantego — Inferno i Paradiso to części dzieła Dantego nazwanego przez jego współczesnych Boską Komedią. [przypis edytorski]

inferno — piekło. [przypis edytorski]

Inferno — powieść Strindberga poświęcona okultyzmowi i alchemii; wydana w Paryżu w r. 1897. [przypis edytorski]

inferno (wł.) — piekło. [przypis edytorski]

infestować (z łac.) — napadać. [przypis edytorski]

infestować (z łac.) — niepokoić. [przypis edytorski]

in figura et in tempore — co do postaci i co do czasu. [przypis edytorski]

infiltracja — powolne przenikanie lub przesiąkanie płynów; tu przen.: wpływ. [przypis edytorski]

infima (daw.) — najniższa klasa w szkołach polskich. [przypis edytorski]

infima — najniższa klasa w daw. szkołach jezuickich; często dzielona na dwie: niższą (minorum) i wyższą (maiorum). [przypis edytorski]

infima — najniższa (pierwsza) klasa w dawnych szkołach w Polsce. [przypis edytorski]

Infimarum virtutum apud vulgus laus est, mediarum admiratio, supremarum sensus nullus (łac.) — nieznaczna cnota wśród pospólstwa ma rozgłos, średnia budzi podziw, najwyższa nie robi żadnego wrażenia. [przypis edytorski]

in fiocchi (wł.) — tu: oficjalnie, z całym splendorem; dosł.: we frędzlach, od kapeluszy kardynalskich ozdobionych umieszczonymi po bokach sznurami z frędzlami, noszonych dawniej podczas szczególnie ważnych uroczystości. [przypis edytorski]

infirmeria — sala a. część budynku przeznaczona dla chorych w instytucjach takich jak klasztory, internaty, koszary itp. [przypis edytorski]

infirmeria (z łac. infirmus: słaby, chory) — pomieszczenie szpitalne w klasztorze, koszarach wojskowych, internacie itp. [przypis edytorski]

inflacja kosmologiczna — teoria kosmologiczna, według której wczesny Wszechświat przeszedł przez fazę gwałtownego rozszerzania się. [przypis edytorski]

in flagranti (łac.: in flagranti delicto) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]

in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku, przyłapanie w trakcie popełniania przestępstwa. [przypis edytorski]

in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]

in flagranti (łac.) — (przyłapanie) na gorącym uczynku. [przypis edytorski]

in flagranti — (Latin) while commiting the act. [przypis edytorski]

inflamacja (z łac.) — zapalenie, stan zapalny. [przypis edytorski]

inflancki — z Inflant: krainy historycznej powstałej w średniowieczu w obrębie zakonu kawalerów mieczowych, a zamieszkanej przez plemiona bałtyckie; dawne Inflanty zajmowały obszar dzisiejszej Estonii oraz Łotwy. [przypis edytorski]

inflantski — dziś: inflancki; przynależny Inflantom. [przypis edytorski]

inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]

Inflantski — tu: mistrz zakonu kawalerów mieczowych, działającego w średniowieczu na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, założonego w oparciu o regułę templariuszy; inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]

Inflanty (hist.) — kraina położona na północ od Litwy, na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, zamieszkana przez potomków plemion bałtyckich i ugrofińskich, o kulturze z silnymi wpływami niemieckimi i szwedzkimi. [przypis edytorski]

Inflanty — kraina historyczna na terytorium dzisiejszej Łotwy i Estonii, pozostająca w późnym średniowieczu pod władzą niemieckiego zakonu kawalerów mieczowych, założonego w oparciu o regułę templariuszy. [przypis edytorski]

infleksja (z łac.) — załamywanie się. [przypis edytorski]

in floribus (łac.) — pośród kwiatów. [przypis edytorski]

influenca a. influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

influenca (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

influencja (z łac.) — wpływ. [przypis edytorski]

influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

influenza — dziś: grypa. [przypis edytorski]

influenza — grypa. [przypis edytorski]

in folio — dawne określenie dużego formatu. [przypis edytorski]

in folio (łac.) — arkusz papieru jednokrotnie złożony, który tworzy dwie karty i cztery stronice; największy format, w jakim drukuje się książki. [przypis edytorski]

in folio (łac.) — książka w formacie arkusza złożonego na dwie części; tu: księga wielkich rozmiarów. [przypis edytorski]

in folio (łac.) — o książce: w formacie arkusza złożonego na pół; jest to największy format, w jakim drukuje się książki. [przypis edytorski]

in folio (łac.) — o książce: w formacie złożonego na pół arkusza drukarskiego; ogólnie: wielkich rozmiarów. [przypis edytorski]

in folio (łac.) — w typografii jednokrotnie złożony arkusz papieru, ogólnie: duży format. [przypis edytorski]

in folio (wł., łac.) — tu: w formacie arkusza raz złożonego. [przypis edytorski]

informacją — dziś popr. forma D.lp: informację. [przypis edytorski]

in forma — co do kształtu (a. rodzaju). [przypis edytorski]

informacyj — dziś popr. forma D.lm: informacji. [przypis edytorski]