Przypisy

patrontasza — ładownicy. [przypis redakcyjny]

patron (z łac.) — zwierzchnik, przełożony, rozkazodawca; tu mowa o Cześniku. [przypis redakcyjny]

Patrząc na wieży bolońskiej kąt krzywy — La Carisenda, wieża pochyła w Bolonii, ma sto trzydzieści stóp wysokości, [przypis redakcyjny]

patrzałem na twój wzrok, uroczy — Ludwiki Śniadeckiej. [przypis redakcyjny]

Patrzam — patrzę. [przypis redakcyjny]

Patrz jak bitne nasze rody (…) Ciągniem siebie za ogony! — Pieśń małp z Księgi Dżungli Kiplinga. [przypis redakcyjny]

patrz na pozłotki, na farby, na malowania dziwne — potrawy dawniej były potrząsane czymś kolorowym, pomalowane, złocone lub posrebrzone. [przypis redakcyjny]

Patrz, ten przybity, to duch Kaifasza — Według poety Kajfasz, teść jego Ananiasz i wszyscy ci, którzy byli obecni na radzie, w której zawyrokowano śmierć Chrystusa Pana, ukrzyżowani są w piekle. Słowa te Kajfasza wzięte są z Ewangelii św. Jana rozdz. 11 w. 50: „Ani myślicie, iż wam jest pożyteczno, żeby jeden człowiek umarł za lud, a nie wszystek naród zginął”. [przypis redakcyjny]

Patrz Wells: Podróż w czasie. Ciekawy przykład przesuwania perspektyw dziejowych mamy u Engelsa. Z jednej strony mamy u niego patos spinozystyczny wynikający z kontemplacji wielkich procesów dziejowych, pochłaniających jednostkowe wysiłki, porywających z sobą wszystko, później mamy spojrzenie ku obecności jako możliwemu momentowi takiego procesu: tu wszystkie dramaty chwil, antagonizmy, rozdarcia — stają się w tej perspektywie minimalnymi (Por. Listy do Sorgego), sam Engels wydaje się jakimś dobrotliwym olbrzymem, patrzącym z pobłażaniem na „koziołki” historii. Powiedzieć by można, że Podróż Guliwera jest komentarzem do zrozumienia pism Engelsa. Pewne zagadnienia wydają się temu pisarzowi sprawą nadludzkich konieczności, inne maleją mu do roli igraszek. [przypis redakcyjny]

patyna — talerzyk metalowy, używany przy odprawianiu mszy. [przypis redakcyjny]

paucis complecti (łac.) — w krótkich zawrzeć słowach. [przypis redakcyjny]

Paulinka — Paulina Grodzieńska, z domu Lewińska, siostrzenica Narcyzy. [przypis redakcyjny]

paulownia — drzewo ozdobne, o wonnych fioletowych kwiatach. [przypis redakcyjny]

Paulsen podkreśla fakt, że biologia Darwina poparła Schopenhauera (…) — por. M. Paulsen, op. cit. s. 76 i 77. [przypis redakcyjny]

Pauperes spiritu; mites; qui lugent (łac.) — ubodzy duchem; cisi; ci, którzy się smucą. Cytat z kazania Chrystusa na górze, w którym wszystkie te kategorie ludzi nauczyciel nazwał błogosławionymi. [przypis redakcyjny]

Pauzylipu (…) wydroże — Pauzylipe, góra niedaleko Neapolu, znaczy z greckiego „koniec smutku”; jakoż przyjemnością położenia i widoków zasługuje na to nazwisko. Środkiem góry skalistej wykuty idzie gościniec z Neapolu do Pozuallo, mający pięćset sążni długości, pięćdziesiąt wysokości i trzydzieści szerokości. [przypis redakcyjny]

pavor nocturnus (łac.) — strach nocny, chorobliwa obawa ciemności. [przypis redakcyjny]

pawężą — tarczą. [przypis redakcyjny]

pawęza (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]

pawęza (daw.) — tarcz. [przypis redakcyjny]

Paweł Chmielowski, archidiakon lubelski, sekretarz Zygmunta Augusta, zginął w czasie podróży do Szwecji (1562). [przypis redakcyjny]

Paweł de Kock (1794–1871) — pisarz fr., autor licznych popularnych powieści z życia drobnej burżuazji. [przypis redakcyjny]

Paweł IV — papież w latach 1555–1559. [przypis redakcyjny]

Paweł — pustelnik w Egipcie. [przypis redakcyjny]

Paweł Stępowski — przyjaciel Kochanowskiego, sekretarz królewski, dyplomata i poeta. [przypis redakcyjny]

Pawiak — znane więzienie w Warszawie (nazwa od ul. Pawiej, przy której więzienie się znajdowało). [przypis redakcyjny]

Pawia — miasto w płn. Włoszech. [przypis redakcyjny]

Pawiem narodów byłaś i papugą — stroiłaś się jak paw w piękne zewnętrznie, ale w gruncie rzeczy bezwartościowe „błyskotki narodów”, które naśladowałaś bezmyślnie jak papuga, zamiast pielęgnować idee zrodzone z własnej „duszy anielskiej”. [przypis redakcyjny]

pawilon — kotara. [przypis redakcyjny]

pawilon (z franc.) — oznacza tutaj flagę, banderę okrętową. [przypis redakcyjny]

pawilon (z fr.) — rodzaj namiociku nad łóżkiem. [przypis redakcyjny]

pawiment — [B.lp] posadzkę. [przypis redakcyjny]

pawiment (daw.) — posadzka. [przypis redakcyjny]

pawiment — posadzka. [przypis redakcyjny]

pawimi piórami — pękami pawich piór przybierano czerwone rogatywki, „krakuski”; szczególnie zdobne w pawie pióra i długie, powiewające wstążki, białe i czerwone, były czapki drużbów weselnych. [przypis redakcyjny]

Paź królowej — motyl wielkiej piękności, spotykany w Polsce; tu, oczywiście, żartobliwa gra słów (por. wiersz poprzedni, na tle całego błyskotliwego dialogu). [przypis redakcyjny]

pażyrny (gwar.) — żarłoczny, chciwy. [przypis redakcyjny]

Pazyfae — patrz o niej przypisek w księdze XII Piekła. [przypis redakcyjny]

Pazyfae — żona króla kreteńskiego, Minosa, rozgorzała z dopuszczenia Posejdona nienaturalną miłością do buhaja. [przypis redakcyjny]

pazzo (wł.) — szaleniec, półgłówek. [przypis redakcyjny]

p. Branicki — teść poety. [przypis redakcyjny]

pchać sie — wypędzić się, wypchnąć się. [przypis redakcyjny]

pczoły (starop.) — pszczoły. [przypis redakcyjny]

P. de N. — słynny kaznodzieja Esprit Fléchier (1632–1710), od r. 1587 biskup w Nimes. [przypis redakcyjny]

p. de Roche — dr Jan de Roche, lekarz, kolega i przyjaciel ojca Reeve'a, uproszony przez niego w testamencie, aby się wdową i synem jego opiekował. [przypis redakcyjny]

pęcina — część kończyny znajdująca się nad kopytem. [przypis redakcyjny]

Pędźcie… — monolog Julii oparty został na bardzo popularnej w czasach Shakespeare'a pieśni weselnej (tzw. epithalamion). [przypis redakcyjny]

pękały się — upadały. [przypis redakcyjny]

pętlina — przegub w nodze końskiej przy kostce, pęcina. [przypis redakcyjny]

pęto (starop.) — okowy na nogi, sznury. [przypis redakcyjny]

pean — hymn. [przypis redakcyjny]

pean — hymn (w tym wypadku Bogurodzica). [przypis redakcyjny]

pean — uroczysta pieśń, tu Te Deum. [przypis redakcyjny]

pean — u staroż. Greków uroczysta pieśń na cześć bogów. [przypis redakcyjny]

pech (daw.) — węch. [przypis redakcyjny]

Pecorne — tytuł zbiorku nowel będącego naśladownictwem Dalmmerorw; autorem jego jest Giovanni Fiorentino, włoski nowelista z końca XIV w. [przypis redakcyjny]

pedancie rycerzu — a więc zbyt skrupulatnie przestrzegający zasad honoru rycerskiego. [przypis redakcyjny]

pedogra (właśc. podagra) — choroba stawów nóg. [przypis redakcyjny]

pedogra, właśc. podagra (z gr.) — ból stopy (szczególnie wielkiego palca) pochodzenia artretycznego. [przypis redakcyjny]

pegaz — tu: koń. [przypis redakcyjny]

pejerarunt (łac.) — złamali przysięgę. [przypis redakcyjny]

Pejto (mit. gr.) — bogini namowy. [przypis redakcyjny]

pekeflejsz (z niem.) — mięso peklowane (konserwowane). [przypis redakcyjny]

pektoraliki — małe zegarki, noszone na piersiach. [przypis redakcyjny]

pełgać — o ogniu a. świetle: palić się nierówno. [przypis redakcyjny]

pełgnąć — spłonąć; pełgnęła wstydem: spłonęła wstydem, [zapłoniła się ze wstydu]. [przypis redakcyjny]

pełna miłosierdzia Pani — Ta bezimienna a pełna miłosierdzia pani, jest to Maryja, Matka Boska, którą we wszystkich językach ludów chrześcijańskich nazywamy: Panią, Królową, Matką i Orędowniczką naszą. [przypis redakcyjny]

Pełna współczucia niewiasta — Matylda. [przypis redakcyjny]

Pełne ptaków, pełne psów i kotek fundusze — wedle zwyczaju tureckiego. [przypis redakcyjny]

pełniący się rozkoszą — napełniający się rozkoszą. [przypis redakcyjny]

pełnić srogie losy — dopełnić srogie przeznaczenie; tj. przen. zakończyć życie. [przypis redakcyjny]

Pelagio Palagi (1775–1860) — włoski malarz, rzeźbiarz i architekt. [przypis redakcyjny]

Pelegrino Rossi (1787–1848) — profesor prawa na uniwersytecie genewskim, później w Paryżu, następnie poseł francuski w Rzymie, zginął jako minister państwa kościelnego w czasie rewolucji rzymskiej 15 listopada 1848 roku. [przypis redakcyjny]

pelerynka — narzucona na sutannę, była oznaką kanonika, wyższej godności kościelnej. [przypis redakcyjny]

peletron — miara grecka, my byśmy powiedzieli: morga [morga: daw. miara powierzchni, równa od 0,33 do 1 hektara; red. WL]. [przypis redakcyjny]

Pelijas (właśc. Pelias) — król Jolkos w Tesalii. Zabiły go własne córki zwiedzione przez Medeę, która dała im zioła mające jakoby po wygotowaniu w nich ciała Peliasa przywrócić mu młodość. [przypis redakcyjny]

Pelopidów plemię — Pelops był ojcem Atreusza, pierwszym grzesznikiem w rodzie Pelopidów. [przypis redakcyjny]

Pelorum — przedgórze sycylijskie, według zdania geologów, wnoszących z pokładów ziemi, przez zatop morski od lądu Włoch oddzielone. [przypis redakcyjny]

Pembrocya — hrabstwo Pembrocke w Anglii. [przypis redakcyjny]

Pembroza — hrabstwo Pembroke w płd. Walii w Anglii. [przypis redakcyjny]

Penelopa — żona Odyseusza, jednego z głównych bohaterów Iliady i Odysei Homera, wzór wierności małżeńskiej. [przypis redakcyjny]

penetrować (z łac.) — przenikać, rozumieć. [przypis redakcyjny]

penitencjariusz — duchowny katolicki upoważniony do udzielania rozgrzeszenia w wypadku ciężkiego przewinienia. [przypis redakcyjny]

penitencjariusz (z łac.) — ksiądz, mający prawo rozgrzeszania w szczególnych wypadkach. [przypis redakcyjny]

penitentów — [tu:] żałujących, przystępujących do spowiedzi. [przypis redakcyjny]

penowany — karany. [przypis redakcyjny]

pens — drobna moneta brytyjska, 1/2 szylinga. [przypis redakcyjny]

pensja — stała zapłata. [przypis redakcyjny]

pensja — tzw. „lista cywilna”; pensją — dziś popr. forma B. lp: pensję. [przypis redakcyjny]

Pensja — według Korzona dochody Stanisława Augusta wynosiły w roku rachunkowym 1788/89 ogółem z górą 7.600 tys. zł. polskich. [przypis redakcyjny]

pensum (łac.) — dzienna praca, zadanie; tu B. lm pensa: zadania. [przypis redakcyjny]

pensum (z łac.) — zadanie. [przypis redakcyjny]

Pentesylea — królowa Amazonek, przybyła Trojanom z pomocą; zabita przez Achillesa. [przypis redakcyjny]

Penteus (mit. gr.) — król Teb, który sprzeciwiał się zaprowadzeniu kultu Dionizosa; rozgniewany bóg straszliwie go za to ukarał: matka jego, Agawa, w szale bachicznym rozszarpała go, sądząc, że ma przed sobą lwa; los jego jest tematem tragedii Eurypidesa Bachantki. [przypis redakcyjny]

peplos (z gr.) — wierzchnie okrycie kobiece w starożytnej Grecji. [przypis redakcyjny]

peplum — obszerna, wspaniała szata. [przypis redakcyjny]

per absentiam (łac.) — przez nieobecność. [przypis redakcyjny]

per amicitiam (łac.) — z powodu przyjaźni. [przypis redakcyjny]

per amorem dei nolite pisiare (łac.) — na miłość Boga, nie moczcie. [przypis redakcyjny]

per amorem gentis nostrae (łac.) — z miłości ku narodowi naszemu. [przypis redakcyjny]