Przypisy

zawiązywać (…) rozmowę — dziś popr.: nawiązywać rozmowę. [przypis redakcyjny]

zawiasa (przestarz.) — dziś: zawias. [przypis redakcyjny]

zawicie (daw.) — czepek. [przypis redakcyjny]

zawicie (starop.) — zawiniątko, tu: obraz zawinięty. [przypis redakcyjny]

zawierać — zamykać, kończyć. Pasek godzi się z tym, żeby był choć na końcu spisu dobrze zasłużonych umieszczony. [przypis redakcyjny]

zawierciał się (starop.) — zafrasował, zajął [się]. [przypis redakcyjny]

zawiercić (starop.) — zakręcić. [przypis redakcyjny]

zawierszyć (daw.) — zakończyć (od: wierzch). [przypis redakcyjny]

zawieść (daw.) — [tu:] zgubić. [przypis redakcyjny]

zawieść — tu: w niebezpieczeństwo. [przypis redakcyjny]

zawiesił — w poprzednich wyd. Bibl. Nar.: „zaświecił”. [przypis redakcyjny]

zawiesisty (starop.) — zawieszony, stromy. [przypis redakcyjny]

zawinieńciu — poprawnie: zawinięciu. [przypis redakcyjny]

zawisłości [od metafizyki] w ogóle wymaga też Schopenhauer sam od każdej etyki — podobnie, jak Kant i Fichte; por. niniejszej rozprawy ustępy 7 i 9. [przypis redakcyjny]

Za własne kraju starostwa Dwór Petersburski cały kraj kupuje — nacisk Rosji na rozdawanie starostw jej stronnikom. [przypis redakcyjny]

zawód (daw.) — przedsięwzięcie. [przypis redakcyjny]

zawód (daw.) — sprawa. [przypis redakcyjny]

zawód — tu: zajęcie, przedmiot zainteresowania. [przypis redakcyjny]

zawódy — wycieczka, wypad na nieprzyjaciela. [przypis redakcyjny]

zawodem (daw.) — zachodem. [przypis redakcyjny]

zawodnik (daw.) — koń biegający w zawód, koń w ogóle. [przypis redakcyjny]

zawodnik — koń biegający w zawód, koń w ogóle. [przypis redakcyjny]

zawodnik — koń wyścigowy. [przypis redakcyjny]

zawody (daw.) — przygotowania. [przypis redakcyjny]

zawojek lisi — [tu:] podarunek. [przypis redakcyjny]

zawojek (starop.) — [zdrobn. od zawój; tu:] kołnierz zawijany. [przypis redakcyjny]

zawołanie — sława. [przypis redakcyjny]

zawołany — sławny. [przypis redakcyjny]

zawrót (starop.) — wir morski, jak była powieść o Scylli i Charybdzie. [przypis redakcyjny]

zawroty (starop.) — [tu:] wiry morskie. [przypis redakcyjny]

zawrzeć (daw.) — postanowić. [przypis redakcyjny]

zawrzeć (daw.) — [tu:] postanowić. [przypis redakcyjny]

zawsze od zgromadzenia będzie zależało przedłużyć ten termin w drodze szczególnej uchwały, skoro sprawy będą tego wymagały — Mably występuje ostro przeciw ustawowemu normowaniu czasu trwania sesji sejmowej. Prawo takie nazywa przeżytkiem dawnego barbarzyństwa Sarmatów. W tym względzie zresztą różnica między Mablym a Russem nie jest zasadnicza, skoro Russo przyznaje sejmowi prawo swobodnego przedłużania sesji. [przypis redakcyjny]

Zawsze — oh! smutne brzmienie — por. u Byrona w Korsarzu (I, 15): „But still her lips refused to send: — «Farewall!» For in that word, that fatal word — howe'er we promise — hope — believe — there breathes despair”. [przypis redakcyjny]

zawsze taki zburzyć Kartaginę! — aluzja do Katona Starszego (232–148 p.n.e.), który każde ze swoich przemówień w senacie rzymskim kończył zdaniem: „Poza tym sądzę, że należy zburzyć Kartaginę.” [przypis redakcyjny]

zawtórzyło — dziś popr. zawtórowało. [przypis redakcyjny]

Zawżdy na czymści schodzi państwu niesporemu (starop.) — zawsze czegoś brakuje majątkowi, którego nie przybywa (inne rozumienie: zawsze czegoś brak, by zostać prawdziwym panem). [przypis redakcyjny]

zawżdy (starop.) — zawsze. [przypis redakcyjny]

zawżdy — zawsze. [przypis redakcyjny]

zawziąć się — zacząć się. [przypis redakcyjny]

zawziąć — tu: zakorzenić się, utrwalić. [przypis redakcyjny]

zawzięcie (daw.) — [tu:] zamiar. [przypis redakcyjny]

zaźrzeć (starop.) — zazdrościć, lecz tu się rozumie w szlachetny sposób. [przypis redakcyjny]

zaźrzeć (starop.) — zazdrościć. [przypis redakcyjny]

zażąć (daw.) — zgnieść. [przypis redakcyjny]

zażąc — ścisnąć. [przypis redakcyjny]

zażęta siarka — siarka zajęta ogniem, zapalona. [przypis redakcyjny]

zażęty troską (daw.) — ściśnięty, przygnieciony troską. [przypis redakcyjny]

zażec (daw.) — zapalić. [przypis redakcyjny]

zażyć — użyć, posłużyć się. [przypis redakcyjny]

zażyć — zakosztować. [przypis redakcyjny]

zażyć — zaznać, doznać, doświadczyć. [przypis redakcyjny]

zażyć z mańki — oszukać, podejść. [przypis redakcyjny]

zażyć z mańki — tu: oszukać, wywieść w pole; wyrażenie wzięte z języka wojskowego: zażyć z mańki (tj. z lewej ręki) oznaczało niespodziewane uderzenie przeciwnika w walce na białą broń z lewej strony, po szybkim przerzuceniu broni z ręki do ręki. [przypis redakcyjny]

zażył — tu: wziął, przywłaszczył. [przypis redakcyjny]

zażywać — tu: używać sobie na czymś; pustoszyć. [przypis redakcyjny]

zazdrość [zelotypia] — Zob. Przyp. do Tw. 35. [przypis redakcyjny]

zazdrość zjednałeś (…) w mojej małej osobie — spowodowałeś zazdrość (u żony) o moją skromną osobę. [przypis redakcyjny]

zazionąć (daw.) — owiać. [przypis redakcyjny]

zazrośnego — zazdrosnego (starop. postać wyrazu, –d zostało wtrącone później. [przypis redakcyjny]

zazula (ukr.) — kukułeczka. [przypis redakcyjny]

zbajczyć — wymyślić coś nierzeczywistego. [przypis redakcyjny]

z bajki Prawda — zgodnie z poznawczą koncepcją bajki, pod jej zawoalowaną postacią wypowiadane są tylko prawdy. Bajka objawiająca się jako naga Prawda (nuda veritas u Horacego), ponieważ prawdę mówi się bez osłonek, przedstawiana była w alegorycznych obrazach, jak np. na sztychowanym frontispisie Fables nouvelles dedié au Roi A. Houdara de la Motte'a z 1720 r., w sposób następujący: do siedzącego na tronie króla (bez korony), obok którego stoi Minerwa, zwraca się w pokłonie poeta z kaduceuszem w lewej ręce wskazując ręką prawą na unoszącą się w rozświetlonym obłoku Prawdę wyobrażoną jako nagą kobietę. W perspektywie rysunku postaci Prawdy, Minerwy i poety odpowiadające sobie wymiarami są znacznie większe od króla. [przypis redakcyjny]

zbaraskie — oblężenie Zbaraża 1 lipca – 15 sierpnia 1649 r. [przypis redakcyjny]

zbarażczyk — tu: weteran spod Zbaraża; w obronie Zbaraża (1649) przed Kozakami Chmielnickiego i Tatarami brały udział wojska polskie pod komendą trzech regimentarzy i księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. [przypis redakcyjny]

Zbaraż — miasto w zach. części Ukrainy, ok. 20 km na płn. wschód od Tarnopola. [przypis redakcyjny]

zbarcz (neol.) — obarcz. [przypis redakcyjny]

zbawić* (starop.) — pozbawić. [przypis redakcyjny]

Z Bentywolą Torellę, Wiszkontki rodzone — w przekładzie wygląda tak, jakoby Bentywola i Torella były „Wiszkontki rodzone”, co się zupełnie nie zgadza z oryginałem. Ariost wylicza tu ogólnikowo panie z rodziny Torellów, Bentywolów, Wiskontów i Pallawidżinów: E le Torelle, eon le Bentivoglie, / E le Visconte e le Pallavigine. [przypis redakcyjny]

zbespiecznieć (starop. forma ort.) — poczuć się bezpiecznym. [przypis redakcyjny]

z bezpieczeństwem — o ile jest zapewnione bezpieczeństwo [raczej: jeśli ma być zapewnione bezpieczeństwo. Red. WL]. [przypis redakcyjny]

zbiec — tu: nadbiec. [przypis redakcyjny]

Z biegiem czasu zostanie uznana niezaprzeczalnie prawda, że Marks był przede wszystkim potężnym, intuicyjnym umysłem filozoficznym: ale tego się nie zrozumie, póki krążyć będzie bajeczka o filozofie Engelsie, który był pierwszorzędnym publicystą, ale absolutnie nie wchodzi w rachubę jako filozof. [przypis redakcyjny]

Z biegiem fal naszej leniwej Chijany — Chiana, zbyt leniwo płynąca rzeka w Toskanii. [przypis redakcyjny]

zbierać — gromadzić (tu chodzi o gromadzenie tekstów, fraszek). [przypis redakcyjny]

zbierać — tu w znaczeniu: „wybierać” (z gniazda). [przypis redakcyjny]

zbieżał (starop.) — przejechał. [przypis redakcyjny]

zbijać (starop.) — [tu:] trudnić się rzemiosłem zbójeckim. [przypis redakcyjny]

zbili (gw.) — od: zbilić, zbylić: pamiętać, pomyśleć o czymś, tu: ani zbili: w jakimś innym sensie, dziś mętnym (jak cała przemowa Gospodarza); może: niewątpliwie lub tp. [przypis redakcyjny]

zbiór — majątek, bogactwo. [przypis redakcyjny]

zbiór — majątek. [przypis redakcyjny]

zbisurmanić się (daw. pogard.) — zostać muzułmaninem. [przypis redakcyjny]

zbita — tu: zbita w kupę, skupiona. [przypis redakcyjny]

zbłaźnił — ośmieszył. [przypis redakcyjny]

zbór Amonów — świątynia bożka Amona w oazie Siwah. [przypis redakcyjny]

zbór ariański — świątynia ariańska. Arianie albo bracia polscy: odłam reformacji polskiej, który wyłonił się z kalwinizmu. W początkowym okresie (1563–1569) w arianizmie górował nurt plebejski, radykalni ideologowie ariańscy potępiali nierówność społeczną, uchylali się od służby wojskowej i sprawowania urzędów. Niektórzy spośród szlachty ariańskiej rozdawali swe majątki ubogim, uwłaszczali chłopów i żyli z pracy własnych rąk. U schyłku XVI w. w arianizmie zwyciężył kierunek umiarkowany; reprezentanci jego wycofywali się na pozycje szlacheckie, nadal jednak głosili idee humanitaryzmu i wolności sumienia. W okresie kontrreformacji arianie uchwała sejmową zostali wygnani z Polski (1658). [przypis redakcyjny]

zbór (daw.) — zgromadzenie wierzących. [przypis redakcyjny]

zbór helwecki — dom modlitwy jednego z wyznań kalwińskich. [przypis redakcyjny]

z bodźców odzienie — z kolców. Ale bodziec znaczy także: podnieta, i tu ta dwoistość znaczenia [została; Red. WL] wyzyskana. [przypis redakcyjny]

zbodzie (starop.) — [tu:] zbije, strąci. [przypis redakcyjny]

zbodzie — zepchnie; dosł.: strąci z konia. [przypis redakcyjny]

z Boratyniem co się stało na sejmie — na sejmie 1659 r. oskarżony jako dzierżawca mennicy o nielegalne działania Boratyni dzięki zeznaniom 18 świadków przysięgłych dowiódł, że zgodnie z kontraktem nie wybił więcej niż 2 miliony szelągów. [przypis redakcyjny]

z brameczką — za szfarką. [przypis redakcyjny]

zbrodnia skolimowska — mord na rodzinie młynarza Stanisława Regla w Skolimowie (pod Warszawa) 4 lutego 1922. [przypis redakcyjny]

zbrodnia tego hultaja Bourmont pod Waterloo — na cztery dni przed bitwą gen. Bourmont zdezerterował z szeregów armii Napoleona do obozu nieprzyjaciela. [przypis redakcyjny]

zbrodzień (daw.) — zbrodniarz. [przypis redakcyjny]

zbrodzień (starop.) — zbrodniarz. [przypis redakcyjny]

zbrojne prawo — Zabezpieczające dostatecznie własność obywatelską. [przypis redakcyjny]

zbrojne, z wnętrza konia urodzone plemię — Agamemnon mówi tu o koniu drewnianym, do którego wnętrza schowali się najdzielniejsi bohaterzy achajscy i w ten sposób ukryci dostali się podstępem do Troi, gdzie urządzili straszliwą rzeź, niespodzianie wypadłszy z konia. [przypis redakcyjny]

Z broszury hrabiego Jerzego Mycielskiego o malarzu polskim XVIII stulecia Aleksandrze Kucharskim przytaczam taki kwiatuszek: „Tam również w tzw. Appartements de la Reine wisi dotąd inny portret Marii Antoniny z roku 1788 przez panie Lebrun w całej postaci, w sukni z szafirowego aksamitu, o białym przodzie, z królewskim spokojem zamykającej książkę, właśnie co czytaną, tam wreszcie oglądać można owo arcydzieło pędzla artystki — ów tryumf macierzyństwa na płótnie (sic), Marię Antoninę w czerwonej aksamitnej sukni, sobolami obszytej, siedzącą w fotelu i pieszczącą się z trojgiem dzieci: — Madame Royale, pierwszym delfinem i późniejszym Ludwikiem XVIII”. Broszurę p. hr. Mycielskiego poznałem dzięki pewnej interesującej się Polską Angielce; pytała mnie ona, dlaczego, chociaż rozumie po polsku, nie jest w stanie pojąć, o co p. Mycielskiemu chodzi. Musiałem jej tłumaczyć, że nie jest to właściwie polski język, lecz pewien rodzaj c.k. gwary krakowskich profesorów; że wreszcie p. hr. Mycielski był wzruszony, myśląc, jaką śmiercią skończyła córka drogiej jego polskiemu sercu Marii Teresy „qui pleurait toujours et prenait en pleurant, et toute en larmes demandait davantage”. Taż sama pani pytała mnie o dobre polskie wydanie pism Hoene-Wrońskiego: odpowiedziałem jej, że nie mamy nawet złego, że natomiast Hoene-Wrońskim, polskim romantyzmem filozoficznym, zaczynają się interesować rosyjscy mistycy i myśliciele, reprezentujący współczesny rosyjski ruch religijny; — można więc spodziewać się, że po pewnym czasie ukażą się zupełne wydania rosyjskie Wrońskiego, Bukatego, Cieszkowskiego, Królikowskiego, Trentowskiego i za paręset lat, gdy już polskie i francuskie oryginały zaginą — będzie je można na nowo z rosyjskiego przetłumaczyć. [przypis redakcyjny]