Wespazjan KochowskiPsalmodia polskaPsalm XXII

Psalm 20[2]

Na wyjezdnem pod Wiedeń najjaśniejszemu Janowi Trzeciemu, królowi polskiemu, panu miłościwemu

Panie, w mocy Twojej rozweseli się król, a w dziełach wybawienia Twego wielką mu dasz do radości przyczynę.

Oto bohater do boku przypasuje miecz, aby wojował za Imię Twoje; bierze herbowną tarczę, aby odprawiał wojny pańskie.

Już na dzielny koń wsiada, i na rączym pegazie puszcza się w drogę; daj, Panie, rycerzowi Chrystusowemu szczęśliwe wszędzie powodzenie.

Przyjmij żądanie serca jego, które do Ciebie z góry upodobany wypuścił, i nie racz mu odmawiać, o co Cię prosił przed obrazem matki Twojej.

Boś go uprzedził natchnieniem, aby upadłe dźwigał chrześciaństwo[3]; dajże[4] mu i dalej moc dokazowania skutkiem, któryś wzniecił dobrą wolą, ratowania w umyśle.

Kiedy zdrowie i żywot za bracią swą niesie, przyjmijże[5], Panie, ofiarę tę, a uprzedź go w błogosławieństwie.

Oto bowiem bestia, która z nieba gwiazdy zmyka, na lud Twój paszczękę rozdarła; pomóż mu, o Boże, aby tak wielogłowę[6] hydrę ręka jego stłumiła.

Już bowiem czterdzieści dni blisko, jako ten Goliat[7] wyzywa lud boży na rękę, a nie obrał się nikt, kto by się oparł najezdnikowi.

Pierworodny Eliab[8] milczy, ale i drudzy poniemieli[9]; poszczęść, Panie, Dawida, że ugodzi kamieniem w czoło tego zuchwalca.

Bo on w Tobie, i w mocy Twojej ma nadzieję, o Najwyższy! Niechże przez ten instrument prawica Twoja zgładzi narody, które Cię w nienawiści mają.

Który najsłodszego Imienia Jezus językiem nie wzywa; ten od szabli wojującego króla niechaj starty będzie.

Umocnijże[10], Panie zastępów, ręce jego, i drogę do boju idącego prostuj; a przystawiony anioł niech w niebezpieczeństwie mocnym puklerzem piersi jego zakłada.

Pójdźże[11] szczęśliwie, królu, w mocy Boga zastępów, który w ognistym słupie przed tobą pójdzie, we dnie i w nocy.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu etc[12].