Wespazjan KochowskiPsalmodia polskaPsalm XXXVI

Psalm 90[2]

Wyznanie opieki boskiej nad koroną polską zawsze, ale mianowicie teraz podczas walnej wojny tureckiej

Kto mieszka w spomożeniu Najwyższego, ten w obronie Boga niebieskiego będzie przebywał.

Rzecze Panu: «Tyś jest obrońca mój, i ucieczka moja, i same przeciwko mnie bramy nie przemogą piekielne».

Głos pański cedry łamie i mocne rzeczy słabemi mięsza; na dźwięk trąby jego pysznego Jerycha bellowardy upadną.

Kiedy On chce, miedzianym murem pajęczyna będzie, a gdy zechce, najwarowniejszych fortec katarakty[3] pokruszy.

W sile jego oślą szczęką Samson na Filistynów fechtuje; a mały Dawid z pomiernej[4] procy w czoło Goliata ugodzi.

Rozważ i Ty, korono moja, jeżli niesłusznie rzec możesz: «Pan jest obrońca mój, i ucieczka moja, w Nim ja będę ufała».

Albowiem On mię wyrwał z sidła łowiących i obronił mię od przykrego słowa, zwierzchności prawu niepodległy.

Ale mię okrył siłą ramienia Swego i chciał, aby pod skrzydłami Jego mną się opiekował potomek Jakuba.

I ten, jako tarcza opatrzności Jego, opatruje mię, a ja bezpiecznie usypiając, nocnemi fantazmatami[5] nie potrwożon w pierwosny[6].

Nie szkodzą mi strzały lecące od południa gęsto; ani na krew chrześciańską głodne z Stambułu szaleństwo.

Uczy bowiem Pan ręce pomazańca swego na wojnę; i On sam za niego wojując, pysznego tłumi Sennacheryba.

Padło ich po lewym boku tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawym; ale nie dosyć, dokąd oczyma swemi nie ujrzę odpłaty grzeszników.

I tak mówię: «Ty Panie jesteś nadzieją moją, a któryś jest stwórcą światła niebieskiego, Ty pogański miesiąc[7] przyprowadzisz do ostatniej kwadry».

A korona polska w wspomnieniu Twojem, gdy od bisurmańskiej ma zaszczyt[8] szabli, o jako słuszna[9], aby Cię uznawała, Boże, mocnym obrońcą.

Przyzwoita[10], chwalić Cię za to w przybytku Twoim, a w kościele prawowiernym śpiewać Ci pieśń nową.

I żebrać dalszej łaski uspokojenia do końca, abyś zatłumił potęgę pogańską i domowe niezgody.

Abyś zgromadzenie wiernych podwyższał, płosząc dzikie bestie, które pustoszą winnicę Chrystusową.

Rozkaż aniołom Twoim o koronowanej głowie, aby jej strzegli we wszystkich drogach i zawodach jej.

Niech ją sprawujące duchy na ręku noszą; a przezornego oka Twego opieka niechaj nad nią nieustannie zostaje.

Wąż, Religia, ObcyPo szyzmatyckiej[11] żmii, jad pod językiem mającej, niechaj chodzi i niech podepce bazyliszka orientalnego.

Ty rzucisz pod nogi jego opiłego krwią niewinną smoka; a z libickiej jaskini lew męstwem się jego niech zatrwoży.

Nasyćże[12] go długich dni, o Najwyższy! i w owocu jego pokaż nam zbawienie Twoje.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi świętemu.

Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen.