Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 447 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5213 przypisów.
Łazienki właśc. Łazienki Królewskie — zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie, założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. [przypis edytorski]
Łazienki — znany park warszawski w południowej części miasta, ulubione miejsce przechadzek. Nazwa pochodzi od pałacu z końca XVII wieku, przeznaczonego początkowo na łazienki. [przypis edytorski]
Łazienki — znany park warszawski w południowej części miasta, ulubione miejsce przechadzek. Nazwa pochodzi od pałacu z końca XVII wieku, przeznaczonego początkowo na łazienki. Pałac został całkowicie przebudowany w stylu klasycznym za czasów Stanisława Augusta. Wypalony przez Niemców po powstaniu warszawskim, został odrestaurowany i udostępniony zwiedzającym. [przypis redakcyjny]
łazik (gw. środ.) — złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz. [przypis edytorski]
łazik — tu: włóczęga, byle kto, niezamożny podróżnik. [przypis edytorski]
Łaznów — polska wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim. [przypis edytorski]
Łby goli — przez wygolenie części włosów nad czołem oznaczano rekrutów zdatnych do służby wojskowej. [przypis edytorski]
łęcina (gw.) — łodyga ziemniaka. [przypis edytorski]
łęcina — tu: łodyga. [przypis edytorski]
łęciny a. łęty — łodygi kartofli. [przypis edytorski]
Łęczyca — w oryg. łac. sedes Lucie, jedna ze stolic dzielnicy Zbigniewa. [przypis edytorski]
łęg — las lub łąka na podmokłym terenie. [przypis edytorski]
łęgoński traktat — 31 lipca 1666. [przypis redakcyjny]
Łęgonice — wieś nad Pilicą k. Nowego Miasta. [przypis redakcyjny]
łęg — podmokła dolina, najczęściej położona w dolinie rzeki. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka, często porośnięta krzewami. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka porośnięta kępami krzewów a. wikliną; także: las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka. [przypis edytorski]
Łęka — wieś nad Wisłą w pobliżu Nowego Miasta Korczyna. [przypis redakcyjny]
łęk — łuk, wierzchnie wygięcie kulbaki; tu rodzaj siodła. [przypis redakcyjny]
łęk — podwyższona część siodła z przodu a. z tyłu, kula. [przypis redakcyjny]
łęk — przednia część siodła. [przypis edytorski]
łęk — przednia część siodła. [przypis redakcyjny]
łęk — przednia część siodła, wygięta do góry. [przypis edytorski]
łęk — przednia lub tylna, zwykle podwyższona część siodła. [przypis redakcyjny]
łęk — przednia, podwyższona część siodła. [przypis edytorski]
łęk — przednia, podwyższona część siodła. [przypis redakcyjny]
łęk — tu: łuk. [przypis edytorski]
łęk — tu ogólnie: siodło. [przypis redakcyjny]
łężna trawa — trawa na podmokłej łące. [przypis edytorski]
łężny (daw.) — dziki, leśny. [przypis edytorski]
łeawdł (hebr.) — dla odróżnienia. [przypis tłumacza]
łebski — ogromny. [przypis autorski]
łebski (pot.) — sprytny, zmyślny, mądry. [przypis edytorski]
łeb suszyć — nękać, napominać. [przypis edytorski]
łechtać — łaskotać. [przypis edytorski]
łechtliwy — wrażliwy na łechtanie, łaskotanie. [przypis edytorski]
łeficerze — oficerowie. [przypis edytorski]
łeficerz — oficer. [przypis edytorski]
Łemkowie — grupa etniczna, zamieszkująca Beskid Niski do czasu wysiedleń w ramach akcji „Wisła” (1945–1947). [przypis edytorski]
łepak (daw., pot.) — spryciarz. [przypis edytorski]
łepak (daw.) — spryciarz. [przypis edytorski]
Łepak: pajac — pierwodruki dzieł Szekspira nie zawierają listy postaci; na podst. treści sztuki postać tę określa się słowem clown (pajac) lub swain (wieśniak, pastuch). [przypis edytorski]
łepskość — od łeb; łebskość, dzielność. [przypis redakcyjny]
łep (starop. forma) — dziś popr.: łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś: łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś popr. łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś popr.: łeb. [przypis edytorski]
łeptać (daw.) — chłeptać, zwykle o zwierzętach: pić, zagarniając płyn językiem. [przypis edytorski]
łesate (hebr. lees ata) — tymczasem. [przypis tłumacza]
łeż (daw.) — kłamstwo. [przypis edytorski]
łeż — dziś popr.: łgarstwo (od czas. łgać); kłamstwo. [przypis edytorski]
łeż zadawać (daw.) — oskarżać o kłamstwo. [przypis edytorski]
łgą — dziś popr. forma 3 os. trybu rozkazującego: łżą. [przypis edytorski]
łgą — dziś popr. forma: łżą; łżeć: kłamać. [przypis edytorski]
łgać — kłamać; mówić nieprawdę. [przypis edytorski]
łgać — kłamać; tu: forma 3.os.lp: łżesz. [przypis edytorski]
łgać — zmyślać, kłamać. [przypis edytorski]
łgarstwo zadawać — zarzucać kłamstwo, oskarżać o kłamstwo. [przypis edytorski]
łgę — dziś 1. os. lp cz.ter.: łżę. [przypis edytorski]
łkający ptak wiosny — słowik. [przypis edytorski]
Ł. — Łomża. [przypis edytorski]
łódką jeździć — dziś raczej: pływać łódką. [przypis edytorski]
Łódź Charona — w mit. gr. Charon przewoził swą łodzią dusze zmarłych przez Styks, rzekę oddzielającą świat żywych od Królestwa Podziemnego, w którym władał bóg Hades; za swą usługę Charon pobierał opłatę — obola i z tego powodu Grecy starożytni swoich zmarłych wyposażali w tę monetę. [przypis edytorski]
łódź płynąc widziała — [daw. forma imiesłowu] zamiast: płynącą. [przypis redakcyjny]
Λογοσ (gr.) — logos; słowo, idea. [przypis edytorski]
łój — tłuszcz zwierzęcy. [przypis edytorski]
łót a. lut (niem. Loth) — część 1/12 funta. [przypis redakcyjny]
łóżku mniej więcej tego kształtu, co łoże Inków i z tego samego metalu — Łoża, krzesła, stoły Inków były ze szczerego złota. [przypis autorski]
łóz (starop.) — wierzb. [przypis edytorski]
Łobaczewski, Nikołaj (1792–1856) — rosyjski matematyk polskiego pochodzenia, twórca (niezależnie od Jánosa Bolyaia) geometrii nieeuklidesowej. [przypis edytorski]
Łoboda, Hryhorij (1557–1596) — hetman kozacki, uczestnik powstania Nalewajki 1595–1596. [przypis edytorski]
Łobodowski, Józef (1909–1988) — poeta, przed wojną tworzący w konwencji katastrofizmu, często odwołujący się do tematyki ukraińskiej, od 1941 na emigracji w Hiszpanii. [przypis edytorski]
łobuzowstwo (neol.) — dziś popr.: łobuzerstwo. [przypis edytorski]
Łobzów — dziś dzielnica Krakowa. [przypis edytorski]
Łobzów — dziś dzielnica Krakowa, wówczas wieś pod miastem. [przypis edytorski]
łoczyga — pospolita roślina z rodziny astrowatych, o języczkowatych, jasnożółtych kwiatach. [przypis edytorski]
łodyżka biała a krucha — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: łodyżka biała i krucha. [przypis edytorski]
łodź — dziś popr. pisownia: łódź. [przypis edytorski]
Łodzią Piotrową sterować — To znaczy: Kościołem. [przypis redakcyjny]
łodzia (daw.) — łódź. [przypis edytorski]
Łodzia, herb — Łódź złota o czterech deskach w polu czerwonym, jakby po krwi nieprzyjacielskiej płynąca, bez żaglów i masztu, na wzór barki zrobiona; w hełmie pawie pióra z wyobrażeniem podobnejże łodzi. Jedni aż do czasów żeglugi po złote runo początek tego herbu chcą odnosić, inni go widzą w użytej na pieniądzach rzymskich łodzi, ci z Czech do Polski ją wprowadzają, owi z Danii; to wszakże pewną jest rzeczą, że do najstarożytniejszych herbów polskich należy, i kiedy w najdawniejszych świątyń murach w Gnieźnie, Krakowie, Trzemesznie, Wrocławiu, dawnym obyczajem na tablicach kamiennych umieszczone herby, snać obecnych dobroczyńców kościoła, wśród jaśniejących Toporów, Jastrzębców i Łodzie spostrzegamy. Szczycili się tym klejnotem, że innych pominę: Baranowscy, Bnińscy, Broccy, Czarnieccy, Górkowie, Górscy, Iwanowscy, Kobylińscy, Kossowscy, Łabęccy, Moszyńscy, Opalińscy, Ordęgowie, Ponińscy, Powodowscy, Rogalińscy, Rzeczyccy, Śmigielscy, Smogorzewscy, Sulkowscy, Tomiccy, Wyganowscy i Zakrzewscy. [przypis redakcyjny]
łodziam (starop.) — daw. forma C. lm r.m.; dziś: łodziom. [przypis edytorski]
łodzia (starop.) — dziś forma M.lp: łódź. [przypis edytorski]
łodzie czernią na wodzie — zam. czernią się. [przypis redakcyjny]
łodzie (starop. forma) — (bez) łodzi. [przypis edytorski]
łodzik — morski głowonóg. [przypis edytorski]
łogawość — schorzenie koni, kulenie wywołane kostną naroślą na stawie skokowym. [przypis edytorski]
łogosz (starop., z węg. lógós) — koń obok wprzężony; łagoszem spięte cztery jednoroszcze: [wprzęgnięte] wpobocz. [przypis redakcyjny]
łojek — bielidło, maść do twarzy. [przypis redakcyjny]
łojenie (daw.) — smarowanie czegoś łojem. [przypis edytorski]
łojma — demoniczna istota z przedchrześcijańskich wierzeń zach. Białorusi, szkodząca kobietom w ciąży i połogu i podmieniająca niemowlęta na własne potomstwo. [przypis edytorski]
łojówka (pot.) — świeca z łoju. [przypis edytorski]
łojówka — świeca łojowa. [przypis edytorski]
łojówka — świeca z łoju. [przypis edytorski]
łokciowe litery — przen.: litery bardzo dużej wielkości, jak odmierzane łokciami (daw. miara długości, licząca ok. 55–60 cm). [przypis edytorski]
łokciowe towary (przestarz.) — tkaniny, wstążki itp. sprzedawane w sklepiku na łokcie, tj. odwijane z beli i przycinane do długości pożądanej przez klienta. [przypis edytorski]
łokciowy (daw.) — długi. [przypis edytorski]
łokciowy — tu: długi. [przypis edytorski]
łokciowy — tu: ogromny (od łokcia, dawnej miary długości). [przypis edytorski]
