- Duch: 1
- Księżyc: 1
- Łzy: 1
- Marzenie: 1
- Miłość: 1
- Natura: 1
- Noc: 1
- Pożądanie: 1
- Tęsknota: 1 2
- Wieczór: 1
- Woda: 1 2
Charles BaudelaireKwiaty złaWodotrysktłum. Adam [Zofia Trzeszczkowska] M-ski
1
Więc ich nie podnoś, moja miła,
I leż niedbale wyciągnięta,
Tak, jak cię rozkosz zaskoczyła.
5
WodaWodotrysk szemrze śród podwórza
I dniem, i nocą nie umilka,
On upojenie me przedłuża,
Jakie wieczorna dała chwilka.
Woda snopem tryska,
10Jak kwiatów tysiące,
Swe barwy mieniące, —
I w deszcz się rozpryska,
W wielkie łzy błyszczące.
15
Rozkosznych żądz pożary,
W przestworza rwie się szybki, śmiały,
Niebios go wabią czary,
To znów roztapia się w żałości
20I spływa łzą tęsknoty
Po niewidzialnej pochyłości,
Aż w głębie mej istoty.
Woda snopem tryska,
Jak kwiatów tysiące,
25W które Febe ciska
Swe barwy mieniące, —
I w deszcz się rozpryska,
W wielkie łzy błyszczące.
30O! słodko mi, gdy rozmarzony,
Skłoniwszy skroń ku piersi twojej,
Słucham wód skargi nieskończonej!
O, błoga nocy, wodo śpiewna,
Księżycu, drzewa, co tak drżycie:
35Ta wasza tęskność, czysta, rzewna —
Jest to miłości mej odbicie.
Woda snopem tryska,
Jak kwiatów tysiące,
W które Febe ciska
40Swe barwy mieniące, —
I w deszcz się rozpryska,
W wielkie łzy błyszczące.