Przypisy

Atlantyda — mityczna wyspa, po raz pierwszy opisana przez Platona w dialogach Timajos i Kritias, zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację, zniszczona przez trzęsienie ziemi i pochłonięta przez morze. [przypis edytorski]

Atlantyda — mityczna wyspa zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację; wedle legendy została zniszczona przez trzęsienie ziemi i zatonęła. [przypis edytorski]

Atlantyda — mityczna wyspa zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację, zniszczona przez trzęsienie ziemi i pochłonięta przez morze. [przypis edytorski]

Atlantyda — wspomniane przez Platona w Timajosie mityczne królestwo o wysoce rozwiniętej cywilizacji, unicestwione przez klęski żywiołowe, trzęsienia ziemi i potopy, które spowodowały zatonięcie Atlantydy. [przypis edytorski]

Atlantyk a. Ocean Atlantycki — drugi co do wielkości ocean na Ziemi. [przypis edytorski]

Atlantyk a. Ocean Atlantycki — drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi. [przypis edytorski]

Atlas — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas — łańcuch górski w płn.-zach. Afryce, na płn. od Sahary. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał sklepienie niebieskie; tu przen.: podpora. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa za karę dźwigał sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebieskie wznoszące się ponad Ziemią. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — jeden z tytanów, skazany na dźwiganie na barkach sklepienia niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — jeden z tytanów, skazany na dźwiganie na barkach sklepienia niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — tytan (bóg z pokolenia olbrzymów), który z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — tytan podtrzymujący na swoich barkach sklepienie niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit.gr.) — tytan podtrzymujący sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — tytan skazany przez Zeusa na dźwiganie sklepienia nieba w płn–zach. Afryce. [przypis edytorski]

Atlas — pasmo górskie w płn.-zach. Afryce, na zachodnich krańcach świata znanego starożytnym Grekom. [przypis edytorski]

Atlas — pasmo górskie w płn.-zach. Afryce, rozciągające się od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego do zatoki Mała Syrta u wybrzeży Tunezji. [przypis edytorski]

Atlas — tu: pasmo górskie w Afryce płn., ciągnące się wzdłuż zach. wybrzeży Morza Śródziemnego; niegdyś sławny z lasów cedrowych i cyprysowych. [przypis edytorski]

atleta — silny człowiek. [przypis edytorski]

atma, atman (z sanskr.) — jaźń; indywidualny boski pierwiastek duchowy tkwiący w każdej żywej istocie. [przypis edytorski]

atman — w indyjskiej filozofii i religiach: jaźń, istota indywidualnej świadomości. [przypis edytorski]

Atma (sanskr.) — tu: dusza wszechświata. [przypis edytorski]

Atmosfera miast — rozdział ten został opublikowany jako artykuł pt. Atmosfera miast (fragment z „Niemytych dusz”) w dwumiesięczniku literackim „Skawa” nr 1 z grudnia 1938 r. (s. 6–9). [przypis edytorski]

a tobie ad Apollinem (…) ta dla Merkurego — tłumaczenie uzupełnione wg późniejszego wydania o te dwa fragmenty. [przypis edytorski]

a tobie zasie — a ty się nie wtrącaj. [przypis edytorski]

a tociem (…) patrzała (gw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: przecież patrzałam. [przypis edytorski]

atoli — chociaż, a jednak; daw. spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, ale. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, ale; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, jednakże. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, jednakże; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, lecz. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, lecz; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, natomiast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak; spójnik oznaczający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, wszakże. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednakże, lecz; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednakże, przecież. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednakże. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — lecz, jednak. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — mimo to, wszakże, jednak. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — spójnik wyrażający przeciwieństwo. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — wszakże, jednak. [przypis edytorski]

atoli — jednak. [przypis edytorski]

atoli — jednakże. [przypis edytorski]

atoli — lecz, jednak; daw. spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (starop.) — mianowicie. [przypis edytorski]

atol — wyspa koralowa o kształcie pierścienia. [przypis edytorski]

atomami, które (…) musiały ustąpić (…) teraz znów „elektronom” — w 1897 J.J. Thomson, badając promienie katodowe, odkrył elektrony i doszedł do wniosku, że znajdują się one w każdym atomie. Tym samym obalił tezę, że atomy są najmniejszymi, niepodzielnymi elementami materii. W modelu struktury atomu Thomsona w kulce materii o ładunku dodatnim pogrążone są ujemnie naładowane elektrony. [przypis edytorski]

a to najgorsza — dziś poprawnie: a to najgorsze. [przypis edytorski]

atonalna muzyka — muzyka rezygnująca z centrum tonalnego, w której nie występują zależności pomiędzy poszczególnymi dźwiękami. [przypis edytorski]

ato (starop.) — za to; natomiast. [przypis edytorski]

a tout prix (fr.) — za wszelką cenę. [przypis edytorski]

a to wraża przekonanie — a to przekonuje dobitnie. [przypis edytorski]

atque iterum (łac.) — i na odwrót. [przypis edytorski]

atrakcja — tu: przyciąganie. [przypis edytorski]

atrakcyjny — przyciągający. [przypis edytorski]

atrament sympatyczny — substancja używana do ukrywania napisanej wiadomości: bezbarwna po zaschnięciu, widoczna po podgrzaniu lub użyciu odpowiedniego środka chemicznego. [przypis edytorski]

atrapów — dziś popr. forma D.lm: atrap. [przypis edytorski]

Atratinus, właśc. Lucius Sempronius Atratinus (zm. 7 n.e.) — rzymski polityk i mówca; konsul w 34 p.n.e., zwolennik Marka Antoniusza. [przypis edytorski]

A travers la grande prairie du milieu (fr.) — przez wielką łąkę na środku [parku]. [przypis edytorski]

atresia vaginae (med.) — atrezja pochwy, zwężenie lub zrośnięcie pochwy albo całkowity jej brak. [przypis edytorski]

Atreus (mit. gr.) — król Myken, mszcząc się na bracie, który uwiódł mu żonę, podał mu potrawkę z jego syna. [przypis edytorski]

Atreus (mit. gr.) — król Myken, ojciec Agamemnona i Menelaosa. [przypis edytorski]

atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z czworokątnym otworem w dachu, pod którym znajdował się basen na wodę deszczową. [przypis edytorski]

atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z otworem w pułapie i basenem na wodę deszczową. [przypis edytorski]

atrium (łac.) — wewnętrzny dziedziniec lub centralne pomieszczenie w rzymskim domu. [przypis edytorski]

atrium (łac.) — wewnętrzny dziedziniec lub centralne pomieszczenie w rzymskim domu. [przypis edytorski]

atrofia (biol., med.) — zmniejszenie się; zanik. [przypis edytorski]

atrofia — zmniejszenie się; zanik. [przypis edytorski]

Atrophia et anaemia organorum. Mors. (łac.) — Zanik i anemia organów. Śmierć. [przypis edytorski]

atropina — lek powodujący rozszerzanie źrenic. [przypis edytorski]

Atropos (mit. gr.) — jedna z trzech bogiń przeznaczenia i losu każdego człowieka, przedstawianych jako prządki zajmujące się nicią ludzkiego życia; Atropos wyznaczała kres życia każdego z ludzi: gdy nadchodziła chwila śmierci, przecinała nić. [przypis edytorski]

atrybucja (daw.) — uprawnienie komuś przysługujące; kompetencja, zakres władzy. [przypis edytorski]

atrybucje — uprawnienia komuś przysługujące. [przypis edytorski]

Atryda (mit. gr.) — potomek Atreusa, króla Myken; tu: jego wnuk Orestes, syn Agamemnona, który mszcząc śmierć ojca, zabił matkę i jej kochanka, po czym w tułaczce wraz z przyjacielem Pyladesem dotarł do Taurydy. [przypis edytorski]

Atryda — przydomek Agamemnona (syn Atreusa). [przypis edytorski]

Atryda ściął tu setki głów — w oryg. С Атридом спорил там Пилад: „Z Atrydą spierał się tam Pylad” (który ofiarował się poświęcić życie dla uratowania przyjaciela, ale Orestes odrzucił jego propozycję). [przypis edytorski]

Atryda — syn Atreusa (tu: Agamemnon). [przypis edytorski]

Atryda — syn Atreusa, tu: Agamemnon. [przypis edytorski]

Atryda — syn Atreusa; tu: Agamemnon. [przypis edytorski]

Atryda — syn Atreusa (tu: Menelaos). [przypis edytorski]

Atryda — tu: Agamemnon. [przypis edytorski]

Atryd młodszy — Menelaos. [przypis edytorski]

Atryd — przydomek Agamemnona (syn Atreusa). [przypis edytorski]

Atryd — przydomek Menelaosa (syn Atreusa), król Sparty; jego żona Helena została porwana przez Parysa, co doprowadziło do wojny trojańskiej. [przypis edytorski]

Atryd — przydomek Menelaosa (syn Atreusa). [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa (Agamemnon bądź Menelaos). [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa (Agamemnon lub Menelaos). [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa, tj. Agamemnon. [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa, tu Agamemnon. [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa (tu: Agamemnon). [przypis edytorski]

Atryd — syn Atreusa (tu: Menelaos). [przypis edytorski]

Atrydy — synowie Atreusa, tj. Agamemnon i Menelaos. [przypis edytorski]