Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5334 przypisów.
łokieć — daw. jednostka długości, ok. 57–67 cm.; tu przen. na łokcie przedawał: sprzedawał jak rzeczy, a kupujący wybierał gwardzistów według wzrostu i urody. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary długości, dzieląca się na 2 stopy a. 24 cale i wynosząca (przy znacznych różnicach regionalnych) ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary długości, równa ok. 60 cm; łokieć dzielił się na dwie stopy a. 24 cale. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary, ok. 60 cm; 20 łokci: ok. 12 m. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary, równa 2 stopom i wynosząca ok. 60 cm; służyła do odmierzania np. sukna i innych materiałów; symbol kupców. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, licząca w różnych miejscach i w różnych czasach od 52 do 114 cm, najczęściej ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, ok. 0,6 m. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości; ok. 57–59 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, tu w znaczeniu miarki. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, nieco ponad pół metra. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, związana z długością ludzkiego przedramienia, używana już w starożytności; w zależności od czasu i regionu liczyła od 52 cm nawet do 114 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, zwykle ok. 55-75 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, łokieć warszawski — ok. 58 cm. [przypis redakcyjny]
łokieć — dawna miara długości. [przypis redakcyjny]
łokieć — dawna miara długości, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, w przybliżeniu odległość od stawu łokciowego do dłoni, ok. 55-77 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, wynosząca zazwyczaj ok. 50–60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — jednostka miary długości, obejmująca 2 stopy a. 24 cale i równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — jednostka miary długości. [przypis edytorski]
łokieć — tu: dawna miara długości; ok. 57–59 cm. [przypis edytorski]
łokieć — tu: dawna miara długości. [przypis edytorski]
łokieć (tu daw.) — tu: przyrząd krawiecki, miarka. [przypis edytorski]
łokieć — tu: miarka używana przez kupców do odmierzania długości sukna itp.; przedmiot symbolizujący stan mieszczański, podobnie jak szabla symbolizować ma stan szlachecki. [przypis edytorski]
łokieć — tu: miarka używana przez kupców do odmierzania długości sukna itp. [przypis edytorski]
łokszyna — łazanki; rodzaj makaronu podawanego w szabas. [przypis edytorski]
Łoktek (daw. forma) — Łokietek. [przypis edytorski]
łoktusza (starop.) — chusta. [przypis edytorski]
łoktuszka (daw.) — kobieta owinięta w łoktusę tj. w płachtę. [przypis edytorski]
łomać źrebięcia — por. II 50: każdy „łamie” przed czasem źrebię, nim dorośnie (przysłowie). [przypis redakcyjny]
łomić (daw.) — łamać. [przypis edytorski]
łomki — łamliwy, mało wytrzymały. [przypis edytorski]
łomliwy — łamliwy, kruchy. [przypis edytorski]
Łomnica — drugi co do wysokości szczyt Tatr, znajdujący się na Słowacji. [przypis edytorski]
Łomnica — szczyt należący do Wielkiej Korony Tatr, położony w słowackiej części Tatr Wysokich; liczący 2633 m n.p.m., drugi co do wysokości po Gerlachu (2655 m). [przypis edytorski]
Łomnica — szczyt tatrzański, obecnie na Słowacji. [przypis edytorski]
łomota — dziś popr.: łomocze. [przypis edytorski]
łom — tu: łamanie. [przypis redakcyjny]
łom — tu: obszar leśny z dużą ilością wiatrołomów, poprzewracanych drzew. [przypis edytorski]
łom — tu: połamane gałęzie, chrust. [przypis edytorski]
łom — tu: połamane gałęzie. [przypis edytorski]
łomy — wyłomy. [przypis edytorski]
łoński (daw., gw.) — ubiegłoroczny; o roku: zeszły. [przypis edytorski]
łoński (daw., gw.) — zeszłoroczny. [przypis edytorski]
łońskiego roku (gw.) — zeszłego roku. [przypis edytorski]
łoński (gw.) — ubiegłoroczny; tu: tegoroczny. [przypis edytorski]
łoński (gw.) — zeszłoroczny, przeszły. [przypis edytorski]
łoński (gw.) — zeszłoroczny. [przypis edytorski]
łoński rok (gw.) — tamten rok, poprzedni rok. [przypis edytorski]
łoński (starop.) — przeszłoroczny. [przypis redakcyjny]
łoński — zeszłoroczny. [przypis edytorski]
łona — tu: łuna, blask. [przypis edytorski]
łoni (daw. a. czes.) — ubiegły. [przypis edytorski]
łoni (daw., gw.) — w zeszłym roku. [przypis edytorski]
łoni (daw.) — zeszłego roku. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
łoni (gw.) — przeszłego roku. [przypis autorski]
łoni (gw.) — w zeszłym roku. [przypis edytorski]
łoni (reg.) — w zeszłym roku. [przypis edytorski]
łono Abrahama — przen. zaświaty. [przypis edytorski]
łono (daw.) — pierś, serce. [przypis edytorski]
łono (łac. sinus) — zatoka. [przypis redakcyjny]
łono (poet.) — pierś. [przypis edytorski]
łono. [przypis redakcyjny]
łono — (sinus) [tu:] zatoka. [przypis redakcyjny]
łono — tu: pierś. [przypis edytorski]
łono (tutaj poet.) — pierś, piersi. [przypis edytorski]
łono (tutaj poet.) — pierś. [przypis edytorski]
łono (tutaj poet.) — piersi. [przypis edytorski]
łono (z łac. sinus) — zatoka. [przypis redakcyjny]
łony — dziś popr. forma N.lm: łunami. [przypis edytorski]
Łopatin, Herman Aleksandrowicz (1845–1918) — ros. rewolucjonista, dziennikarz i pisarz; uczestnik walk we Włoszech pod wodzą Garibaldiego, członek I Międzynarodówki, przeciwnik Bakunina; w 1870 bezskutecznie usiłował uwolnić Czernyszewskiego z Syberii; podczas jednego z wyjazdów do Rosji aresztowany (1887), skazany na dożywotnie uwięzienie w Twierdzy Szlisselburskiej; po uwolnieniu w 1905 zaprzestał działalności politycznej. [przypis edytorski]
łopatka — tu: wiosło, pagaj. [przypis edytorski]
łopian — ziele z szerokim liściem, głuszące pożyteczniejsze rośliny. [przypis redakcyjny]
łopnąć (z ukr.) — uderzyć. [przypis edytorski]
łopota — dziś popr.: łopocze. [przypis edytorski]
łopotający — dziś: łopoczący. [przypis edytorski]
łopuch — łopian, dziko rosnąca lecznicza roślina o dużych liściach. [przypis edytorski]
łopuch — łopian, dziko rosnąca lecznicza roślina o dużych liściach. [przypis edytorski]
łopuch — łopian, dziko rosnąca roślina, której owoce to rzepy: koszyczki pokryte małymi haczykami, łatwo czepiające się futer i ubrań. [przypis edytorski]
Łopuchy lub malwy — po tych słowach w wersji oryginalnej, tzn. angielskiej, i w innych opracowaniach, są jeszcze dwie kwestie: „GONZALO: I był jej królem, cóż wtedy bym zrobił? SEBASTIAN: Dla braku wina — nie byłbyś pijany”. [przypis edytorski]
Łopuszna — wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. [przypis edytorski]
łoś — [tu:] łosoś. [przypis redakcyjny]
Łosice — miasteczko w powiecie konstantynowskim (woj. lubelskie). [przypis redakcyjny]
łosiów, których (…) dotłukiwano — dziś: łosie, które (…) dobijano. [przypis edytorski]
łoskot — hałas. [przypis edytorski]
Łostromecko — popr.: Ostromecko, wieś w pobliżu Bydgoszczy; tu w znaczeniu: butelkowana woda mineralna z Ostromecka. [przypis edytorski]
łosza — samica łosia, klępa. [przypis edytorski]
łosza — samica łosia, klempa. [przypis redakcyjny]
łoszę — (reg.) źrebię. [przypis edytorski]
łotoć (białorus.) — kaczeniec. [przypis edytorski]
łotoć — rodzaj kaczeńca. [przypis redakcyjny]
łotrowskie (starop.) — po łotrowsku. [przypis redakcyjny]
łotry wyciągnęli się — dziś: łotry wyciągnęły się. [przypis edytorski]
łotr żorż — David Lloyd George (1863–1945) premier Wielkiej Brytanii w okresie 1916–1922. [przypis edytorski]
łotrzyki — piraci. [przypis edytorski]
łowca — dziś popr. forma D.lp: łowcy. [przypis edytorski]
Łowczówek — wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim; I Brygada Legionów Polskich stoczyła tutaj bitwę. [przypis edytorski]
łowczowie — dziś: łowczy. [przypis edytorski]
łowczy (daw.) — urzędnik dworski odpowiedzialny za organizację polowań. [przypis edytorski]
