Przypisy

bagu-assu (łac. Mimosa pudica) — mimoza wstydliwa, czułek wstydliwy, gatunek rośliny tropikalnej. [przypis edytorski]

bahato (ukr.) — dużo. [przypis edytorski]

Bahia — dawna pot. nazwa miasta São Salvador da Bahia de Todos os Santos (Święty Zbawiciel z Zatoki Wszystkich Świętych), położonego we wsch. Brazylii, nad Oceanem Atlantyckim; ob. nosi ono nazwę Salvador i jest stolicą stanu o nazwie Bahia (w dawnej pisowni port.: zatoka). [przypis edytorski]

Bahia — tu zapewne: meksykańska zatoka o nazwie Bahía de Todos Santos (Zatoka Wszystkich Świętych), na zach. wybrzeżu Płw. Kalifornijskiego, z portem Ensenada; albo też: Bahia de Todos os Santos w Brazylii, nad którą leży stolica stanu Bahia, Salvador. [przypis edytorski]

Bahr, Herman (1863–1934) — austriacki krytyk literacki (Zur Kritik der Moderne 1890, Die Überwindung des Naturalismus 1891) oraz pisarz (dramat Die Mutter, powieść Himmelfahrt), stylistycznie eksperymentujący zarówno z naturalizmem i ekspresjonizmu, jak i sięgający po środki impresjonistyczne. [przypis edytorski]

Bahr, Hermann (1863–1934) — austriacki dramaturg, krytyk literacki i autor opowiadań; w swojej twórczości przechodził przez różne etapy, m.in. naturalizm, symbolizm i ekspresjonizm. Uważa się, że jako pierwszy odniósł termin modernizm do literatury. [przypis edytorski]

Bahr, Hermann (1863–1934) — dramaturg wiedeński, debiutujący pod hasłami naturalizmu, twórca wiedeńskiej secesji. [przypis edytorski]

baidyklė — šmėkla. [przypis edytorski]

baidyklių — šmėklų. [przypis edytorski]

Bailey — tu: właśc. Holy Sepulchre a. Saint Sepulchre-without-Newgate, największy anglikański kościół parafialny w londyńskim City; znajduje się w pobliżu historycznego sądu Old Bailey. [przypis edytorski]

baillez moi (fr.) — proszę mi podać (książkowe). [przypis edytorski]

Baillie, Matthew (1761–1823) — anatom, lekarz Byrona. [przypis edytorski]

Bain, Alexander (1818–1903) — szkocki filozof i psycholog; przedstawiciel empiryzmu. [przypis edytorski]

Baird, John Logie (1888–1946) — inżynier szkocki, jeden z twórców podstaw telewizji, wynalazca pierwszego działającego systemu telewizyjnego: w 1927 przesłał przewodami telefonicznymi obrazy telewizyjne z Londynu do Glasgow; w 1928 przeprowadził drogą radiową transmisję obrazu telewizyjnego z Europy do USA; prowadził pionierskie prace nad telewizją kolorową. [przypis edytorski]

baise moi ma mignonne (fr.) — całuj mnie, mój słodki. [przypis edytorski]

baissa — bessa, spadek wartości akcji. [przypis edytorski]

bajać (daw.) — kłamać. [przypis edytorski]

bajać — opowiadać bajki. [przypis edytorski]

bajać — opowiadać niestworzone historie, fantazjować. [przypis edytorski]

bajać — opowiadać niestworzone rzeczy, koloryzować. [przypis edytorski]

bajać (starop.) — opowiadać baśnie, zmyślać. [przypis edytorski]

bajadera — hinduska tancerka. [przypis edytorski]

bajadera — hinduska tancerka. [przypis edytorski]

bajadera — hinduska tancerka świątynna. [przypis edytorski]

bajadera — hinduska tancerka świątynna. [przypis edytorski]

bajadera — tancerka. [przypis edytorski]

bajaderka (z fr. bayadère) — tancerka. [przypis edytorski]

Bajard właśc. Pierre du Terrail de Bayard (1473–1524) — ideał rycerza średniowiecznego, zaskarbił sobie przydomek „rycerza bez trwogi i skazy”, sławiony w romansach rycerskich; wódz fr., bohater kampanii włoskiej Karola VIII, Ludwika XII i Franciszka I. [przypis edytorski]

Bajard, właśc. Piotr du Terrail senior de Bayard (1473–1524) — utalentowany fr. dowódca wojskowy, owiany legendą „rycerz bez strachu i skazy”; w bitwie nad rzeką Sesią (30 kwietnia 1524), w płn.-zach. Włoszech, dowodził tylną strażą wycofujących się oddziałów francuskich, zginął od hiszpańskiej kuli. [przypis edytorski]

baja — rodzaj miękkiej bawełnianej tkaniny. [przypis edytorski]

Bajarz polski — książka Antoniego Józefa Glińskiego (1817–1866), stanowiąca zbiór baśni i legend ludowych. [przypis edytorski]

Bajarz polski — popularny czterotomowy zbiór „baśni, powieści i gawęd ludowych”, zawierający także przetworzone utwory literackie, wydany przez chłopskiego samouka Antoniego Józefa Glińskiego (1817–1866), opublikowany w 1853, wielokrotnie wznawiany. [przypis edytorski]

Bajazeta, dziś: Bajazyd (1354–1403) — sułtan osmański. [przypis edytorski]

Bajazet (Bajazyd) (1354–1403) — sułtan osmański. [przypis edytorski]

Bajazyd — miasto we wschodniej Turcji, 15 km na płd. zach. od góry Ararat, 35 km od granicy z Iranem; całkowicie zniszczone w 1930, odbudowane jako Doğubayazıt (tur.: wschodnie Bajazyd). [przypis edytorski]

bajazzo (wł.) — pajac. [przypis edytorski]

bajbardzo — byle kto; ktoś, kogo można lekceważyć. [przypis edytorski]

bajbardzo (daw.) — tu: byle co, ladaco; ktoś, kogo można lekceważyć. [przypis edytorski]

bajbardzo (przest.) — byle kto, nikt ważny. [przypis edytorski]

bajcarz — tu: ten, kto opowiada bajki, kłamie. [przypis edytorski]

bajc (reg.) — oszustwo. [przypis edytorski]

bajczany — dziś: bajkowy. [przypis edytorski]

bajczarz — dziś popr.: bajarz. [przypis edytorski]

Bajda — Dymitr Wiśniowiecki, zwany przez Kozaków Bajdą; sławny awanturnik. [przypis edytorski]

bajdak (ukr.) — duża rzeczna łódź żaglowo-wiosłowa. [przypis edytorski]

bajdak (z ukr.) — duża rzeczna łódź żaglowo-wiosłowa, używana na Dnieprze. [przypis edytorski]

bajdała — ktoś, kto lubi bajdurzyć, opowiadać bajki. [przypis edytorski]

bajdara (ukr.) — łódź wiosłowa a. statek rzeczny, używany na Dnieprze. [przypis edytorski]

bajda — zmyślone opowiadanie pozbawione sensu. [przypis edytorski]

bajdewind — tu: niesprzyjający wiatr. [przypis edytorski]

Baje — Baiae, miasto nad Zatoką Neapolitańską,w starożytności funkcjonujące jako kurort i uzdrowisko. [przypis edytorski]

Bajeczki Józia — cykl opublikowany w zbiorze pt.: Igraszki kabaretowe wydanym w Krakowie w 1908 roku. [przypis edytorski]

bajeczne rzeczy, które Wergili opowiada o pszczołach — że można je otrzymać z gnijących ciał wołów, zob. Wergiuliusz Georgiki, IV, 281–314. [przypis edytorski]

Baje (łac. Baiae) — miasto nad Zat. Neapolitańską, w starożytności funkcjonujące jako kurort i uzdrowisko. [przypis edytorski]

Bajgełe — przezwisko utworzone od rzeczownika pospolitego oznaczającego rodzaj bułki, obwarzanek, bajgiel. [przypis edytorski]

bajka Goreckiego — poniżej przytoczona zostaje przez Żegotę treść bajki Diabeł i zboże Antoniego Goreckiego (1787–1861), poety i bajkopisarza, uczestnika kampanii napoleońskich, a następnie powstania listopadowego; z Mickiewiczem zaprzyjaźnił się już na emigracji, później połączyły ich również więzy rodzinne (syn Goreckiego, Tadeusz, poślubił Marię Mickiewiczównę). [przypis edytorski]

Bajkał — jezioro w azjatyckiej części Rosji, w Buriacji, drugie pod względem powierzchni jezioro w Azji, najstarsze i najgłębsze jezioro na świecie. [przypis edytorski]

bajka o górze i myszy — góra urodziła mysz; inaczej: rzecz, która zapowiadała się na coś wielkiego i ważnego, okazała się błaha. [przypis edytorski]

bajka o sojce, która stroi się w pawie pióra — odniesienie do bajki La Fontaine'a (ks. IV, bajka 9). [przypis edytorski]

bajka — pot. zmyślone opowiadanie, nieprawdziwa historia. [przypis edytorski]

bajlif — średniowieczny tytuł urzędników o różnej randze i uprawnieniach: w dobrach królewskich, kościelnych lub wasalnych, także w zakonach rycerskich. [przypis edytorski]

bajonet (daw.) — bagnet. [przypis edytorski]

Bajonna — miejscowość w płd.-zach. Francji, u zbiegu rzek Nive i Adour, w północnej części regionu kulturowego Kraju Basków. [przypis edytorski]

bajoras — bojarowie (naśladowanie lit. formy M.lm). [przypis edytorski]

bajoras — bojar, woj, rycerz; Kraszewski stosuje tu częściowo fonetyczny zapis wymowy litewskiej. [przypis edytorski]

bajoras i smerdy — dworzanie księcia, wasale. [przypis edytorski]

bajoras (z litew.) — bojar, rycerz, szlachcic. [przypis edytorski]

bajoras (z litew.) — bojar, rycerz, szlachcic (tu w lm: bojarzy). [przypis edytorski]

bajor — bojar (forma po odrzuceniu lit. końcówki M.lp). [przypis edytorski]

bajor (daw.) — bajoro. [przypis edytorski]

bajorów — dziś popr. forma D. lm: bajor. [przypis edytorski]

bajorów (forma gw.) — popr. forma D. lm: bajor. [przypis edytorski]

bajoro — błoto, bagno. [przypis edytorski]

bajory — dziś popr. forma: bajora. [przypis edytorski]

bajowy — wykonany z bai, miękkiej tkaniny bawełnianej. [przypis edytorski]

bajrak — las na terenie pociętym wąwozami. [przypis edytorski]

bajronicznym cieniem — mowa o typie romantycznego bohatera z powieści poetyckich George'a Byrona (1788–1824). [przypis edytorski]

bajroniczny — tendencje literackie ukształtowane pod wpływem twórczości i biografii Byrona; cechy: tajemnicze, melancholijne. [przypis edytorski]

bajronizm — prąd literacki i obyczajowy XIX w. ukształtowany na kanwie twórczości i legendy biograficznej ang. poety George'a Byrona (1788–1824), charakteryzujący się buntem przeciwko panującemu porządkowi społecznemu. Określenie zmodernizowany bajronizm odnosi się raczej do bezproduktywnej mody na naśladowanie bohaterów Byrona. [przypis edytorski]

Bajronowska lira — twórczość podniosła, romantyczna, od nazwiska angielskiego poety romantycznego George'a Gordona Byrona (1788–1824). [przypis edytorski]

bajta — drewniana dzieża do wyrabiania ciasta. [przypis edytorski]

bajtała — gaduła, kłamczuch. [przypis edytorski]

bajukać (ros. баюкать) — kołysać do snu, bujać. [przypis edytorski]

bajzel (pot.) — dom publiczny. [przypis edytorski]

Baka, Józef (1707–1780) — jezuita, polski poeta późnego baroku; na temat wartości jego dorobku wciąż toczą się ożywione dyskusje. [przypis edytorski]

Baka, Józef (1707 a. 1706–1780) — wywodzący się z litewskiej szlachty i na terenie Litwy, Łotwy oraz Białorusi działający jezuita, misjonarz i kaznodzieja, a także poeta późnego baroku, należący do najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli kultury czasów saskich; w swych wierszach nie gardził rymami częstochowskimi ani rubasznością i dosadnością, uważając swą twórczość za narzędzie pracy duszpasterskiej; swoistą sławę i uznanie zyskał pośmiertnie dzięki recepcji jego utworów wśród polskich romantyków. [przypis edytorski]

Bakajowski — od nazwiska Michała Bakaja, byłego pracownika carskiej Ochrany, który w roku 1906 przekazał Włodzimierzowi Burcewowi, redaktorowi emigranckiego rosyjskiego czasopisma Byłoje, listę agentów. Znajdował się na niej również Stanisław Brzozowski. Za życia pisarza sprawa, mimo powołania w Krakowie sądu honorowego, nie została rozstrzygnięta; w zachowanych dokumentach Ochrany jego nazwisko nie pada. [przypis edytorski]

bakałarz (daw.) — nauczyciel. [przypis edytorski]

bakałarz (daw.) — nauczyciel szkoły elementarnej. [przypis edytorski]

bakałarz (daw.) — osoba z wykształceniem uniwersyteckim (tu użyte pogardliwie). [przypis edytorski]

bakałarz (daw.) — tu: nauczyciel. [przypis edytorski]

bakałarz (daw.) — tu pogard.: nauczyciel. [przypis edytorski]

Bakałarze — niedokończona powieść obyczajowa drugorzędnego pisarza Adama Pługa (pseud. Adama Pietkiewicza, 1823–1903), drukowana w latach 1868–1869 w kilkunastu odcinkach w tygodniku „Kłosy”, od 1875 kontynuowana w kolejnych kilkunastu odcinkach. [przypis edytorski]

bakałarz — nauczyciel. [przypis edytorski]

bakałarzównej — dziś popr.: bakałarzównie. [przypis edytorski]

bakałarz — osoba, która na średniowiecznym uniwersytecie uzyskała najniższy stopień akademicki (bakalaureat). [przypis edytorski]

bakałarz — tu: nauczyciel. [przypis edytorski]

bakałarz — tu: nauczyciel, wykładowca. [przypis edytorski]

bakałarzyna — pogard. od bakałarz: nauczyciel. [przypis edytorski]

bakałarz (z łac. baccalarius) — osoba posiadająca pierwszy stopień naukowy w dziedzinie sztuk wyzwolonych (łac. artium baccalaureus), czyli bakalaureat; daw. pot. nauczyciel. [przypis edytorski]